Kıyılardan...

Şimdi yoldan geldim,yorgunum.Birikmiş bir sürü hikaye getirdim kıyılardan...Sanırım...Eminim...Öyledir...Mesela bir şair tanıdım ve bir yazar ve bir idealist türkü üstadı.Ve daha daha niceleri...

Tek kulağı emitasyon pırlanta küpeli, 17 yaşında olduğunu söyleyen ama 15'lik gösteren,Şırnak'a gidip öldürmeyi düşleyen pansiyoncu Can;Ayşe Arman'ın yerlere göklere koyamadığı Gümüşlük Mimoza'nın sahibi Ağrılı pelteleşmiş Fikret...Fikret hariç(anlatıldığı gibi bulmadım ve bir kez daha sabun köpüğü hayatlara inanılmaması gerektiğini test etmiş oldum,ilerde anlatırım...),diğerleri sizin gibi,bizim gibi,hepimiz gibi.İçimizdeler,soluk alıyorlar,yaşıyorlar,görüyorlar,mütevazi ve insan ve yazıyorlar.Ve belki de sırf bu yüzden hep saklanıyorlar...Ve zaten hep bu yüzden büyüyorlar.Gören görüyor ama...Duyan duyuyor...

Anlatacak çok şey var aslında...Zamanla çıkıp gelirler...Biliyorum...Şimdilik bir şiir;

ELLERİNDE YALNIZLIĞIM KALDI

Hangi şaraba yazılsam üzüm kokuyorsun

Yağmurun altında üşüyen ellerinde kaldı yalnızlığım

sesim tenha bir sokaktan geçiyor duvarlara çarparak

bu kentte benimle birlikte üşüyor kuşlar yoksa
aşk yoksa ayrılıklar düşüyor balkonlardan
sonra sen Bodrum feribotunu kaçırmış gözlerle
unutulmuş bir öykünün içinden çıkıp geliyorsun

içimde ince bir düşün kırılır
yazmak da bir yalnızlıktır
yazdıkça çoğalırsın/çoğaltırsın
bir gülüş kalır senden geriye
bir gün yaşamaya da ölüme de alışırsın

ne zaman seni unutsam ellerin geliyor aklıma

bak yine dudaklarımdan açıldın yeşile
ateşimi bedeninle söndüren bir orman gibi
düşüyorsun günüme gündüzüm oluyorsun

sonra hiçbir şey söylemeden alıp başını gidiyorsun
saçlarının ıslaklığı gözlerimde kalıyor
hangi türküye dokunsam ağlamaklı oluyor
hangi şaraba yazılsam üzüm kokuyor.../İsa İnan-Gözlerinde Uyanmak

......

Yok yok,ben size 5 kilo fazlam var palavrasıyla bilmem ne sağlık merkezine kapanan katırımsıtrak köşeciler gibi kızımın hebele hübele bir şekilde kolluklarla nasıl da şirin bir şekilde yüzdüğünü ''ayee ayee ,yüjüyoyum ayee!'' dediğini;kızımın minik ayıcığı ve İkea çadırına olan bağlılığını, -ki zaten böyle bişi de yok-,anlatacak değilim...Bu kadar çıldırmış olamam.Az buçuk okura bir saygımız var ve okuru benim kızımın nasıl yüzdüğünün pek ilgilendirdiğini de sanmıyorum.Hatta hiç sanmıyorum...Yok yani tatildeyken İzmir'de bombalar patlarken bu tarz tatil anıları filan okudum da o yüzden...Neyse...Devam edecek...