İz

Birinci tekil şahısta ''ben '' diye anlatsam olmaz...Çünkü herkes o kadar iyi, o kadar iyi kalpli ki biri bana '' ayy ne kadar iyi kalplisin '' gibi bir şey söylediğinde saçımı başımı yolmak gibi tuhaf bir haleti ruhiye içine giriyorum. Bu cümleden hiç haz etmiyorum.

İkinci çoğul şahısta mı anlatsam acaba?...Ayrıca çok kısa anlatmak zorundayım çünkü biliyorum ki sadece bir tıklama ve 5 saniyelik bir zamanım var...Nerden mi biliyorum ? Tabi ki blogdaki ''Gety Clicky'' denen şeyden...Seninle 5 saniye / umutlandırıyor beni...(Gördüğünüz gibi çok iyi kalpli bir insan değilim.)

En iyisi mi şöyle anlatayım, ( Doingg! Gong! Gong! Gong!...5 saniyelik süre başladı,Aman Allahım ! Çabuk olmalıyım...);

Kızın biri, Sezen'in '' Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan '' şarkısı, içinde çala çala ,kokoş, yürüyen mantar , '' şapkasız çıkmam abii'' / şapkalı kedi annesiyle birlikte İkea'ya gider. Kedidir o haa... Harbi kedi... Bazen şapkalı kediye içinden kızar mızar ,çok eleştirir, beğenmediği milyon tane huyu vardır ama sever de...Anası yavv...(Bu arada kısa boylu kadınlardaki şapka takma merakının psikolocik şeysini bi rica ediyorum biri bana izah etsin. Acaba o sayede boyları daha mı uzun görünüyor? İşte ,işte gördün mü bak, ne hınzır fikirlerim var...Neyse esas konuya gelelim biz...)

Güvenlik rutin aramasını yapar ve yürüyen merdivenlere doğru yönelirler. Tam yürüyen merdivenlerden yukarı çıkarken güvenliğin, iki tane şöyle 1.50 boylarında,yeni yeni delikanlı çağlarına adım atmak üzere olan , henüz sakalları bitmemiş çocuğa şu cümleyi ettiğini duyarlar; '' burda sizin görebileceğiniz bir şey yok...'' Üst başlarından,o civarlarda oturdukları belli olan bu iki çocuk,hiç birşey demeden boyunlarını bükerek İkea'dan çıkıp yürümeye başlar.

Kız ve şapkalı kedi annesi bu cümleye kulak misafiri olarak yürüyen merdivenlerle üst kata çıkmıştır. Anne ve kız şaşkınlıkla birbirlerine bakarlar. '' Anne ben gidiyorum '' der kız ve İkea'nın alengirli sistemine göre asansöre binip aşağıya iner. İkea'dan dışarı çıkıp çocukların peşinden koşmaya başlar. Nefes nefese yetiştiği bu iki delikanlı adayı ufaklığa ,'' o güvenlik sizi içeri almadı mı?'' diye sorar. Çocuklar ,'' evet abla'' deyince, '' benimle geliyorsunuz '' der ve çocukları alıp İkea'ya götürüp, güvenliğin karşısına geçer. '' Sen bu çocukları neden bu mağazaya sokmadın?'' diye sorar. Bir anda suratı bembeyaz kesilen güvenlik ıkına, mıkına , '' bize böyle söylendi,burda kavgalar filan oldu da '' gibilerinden birşeyler geveler. '' Bu çocuklar mı kavga çıkardı ?'' diye sorar kız... ''Yok yani, bunlar çıkarmadı ama... Ben yetkili birini çağırayım '' deyip, topu bir yetkiliye atmak ister... Gelen yetkili de aynı mırın kırın ve zırvalamaları yapınca, '' bakın,bu çocukları bu şekilde ezmeye hakkınız yok , hiçbir yasada,kitapta, kanunda bu çocukları bu şekilde içeri almama gibi bir şey yazmaz. Ezilmişsiniz ve eziyorsunuz,yapmayın böyle!'' der. Kraldan çok kralcı,kapitalizmin bekçisi ya da bekçisi olmak zorunda kalan güvenlik, çocukları içeri almak zorunda kalır.

Çocuklar İkea'ya girer ...

Burada önemli olan İkea'yı gezmeleri değildir. O çocuklar , o mağazadan çıkıp gitselerdi, o güvenlik , o çocuklara pis bir iz bırakmış olacaktı. O öyle pis bir iz olacaktı ki...

Ama şimdi başka bir iz var. En azından bu iğrenç düzende yalnız olmadıklarını biliyorlar.

''Sen '' diye mi anlatsaydım acaba...

...........

Not:

Ş'den;

''Eşitlikten bahsetmeyen özgürlüğün içi boştur.''

İnsanlar eşittir ve bu birgün sadece kitaplarda yazan bir laf olarak kalmayacak.